مردم آزاری را حکایت کنند که سنگی بر صالحی زد، درویش را مجال انتقام نبود سنگ را نگاه میداشت تا زمانی که ملک را بر آن لشکری⁽¹⁾ خشم  آمد و در چاه کرد، درویش اندر آمد و سنگ بر سرش کوفت، گفتا تو کیستی و این سنگ چرا زدی، گفت من فلانم و این همان سنگ است که در فلان تاریخ بر من زدی، گفت چندین روزگار کجا بودی گفت از جاهت⁽²⁾ اندیشه میکردم، اکنون که در چاهت دیدم فرصت غنیمت دانستم.

(گلستان سعدی / باب اول)

_________________

(1) لشکری: سرباز، سپاهی (فرهنگ لغت عمید)

(2) جاه: مقام و منصب