وسعت کلمات آنها دلیل بر قوت حافظه آنها است، به طوری که «عسل» (عسل) در نزد آنها هشتاد اسم، «روباه» (ثعلب) دویست اسم، «شیر» (اسد) پانصد اسم، «شتر» (جمل) و «شمشیر» (سیف) هزار اسم و «زیرک» (داهیة) حدود چهل هزار اسم! داشته است. شکی نیست که آموختن و استفاده از این همه اسم احتیاج به حافظه قوی و حضور ذهن بالایی دارد!

(برگرفته از: السّیرة النّبویّة / دکتور علی محمد محمد الصلابی)