وإخــوَانٍ حسِبتهُمُ دُرُوعــــاً ... فکانوها ولـکنْ للأَعَــــــــــادِی
وخلــــتُهُمُ سِــهاماً صائِباتٍ ... فکانوها ولکنْ فـــــــی فُؤادِی
و قالوا قد صَفَتْ منَّا قُلـــوبٌ ... لقدْ صَدَقوا ولکـــنْ من ودَادِی
و قالوا قدْ سَعینَا کلّ سَعْیٍ ... لقدْ صَدَقوا ولکنْ فی فَسادِی

چه بسا برادرانی که آنان را همچون سپری می‏دانستم؛ سپر هم بودند، اما برای دشمنانم! ؛ آنان را تیرهای بی‏خطایی می‏دانستم؛ تیر هم بودند، اما (تیری) در قلب من! ؛ گفتند دلهایمان پاک شده است، راست گفتند اما (پاک) از دوستی من! ؛ گفتند تمام سعی خود را کردیم؛ راست گفتند اما (سعی) در تباهی من ...!