عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ -رضی الله عنه- أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ -صلی الله علیه و سلم- قَالَ: «أَتَدْرُونَ مَا الْغِیبَةُ؟» قَالُوا: اللَّـهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قال: «ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ» قِیلَ: أَفَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِى أَخِى مَا أَقُولُ؟ قَال: «إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ» (رواه مسلم).

ابوهریره -رضی الله عنه- می¬گوید: رسول الله -صلی الله علیه و سلم- فرمود: «آیا می‏دانید که غیبت، چیست؟» گفتند: الله و رسولش داناتر است. فرمود: «برادرت را به آنچه که از آن خوشش نمی‌آید، یاد کنی». گفته شد: اگر آنچه می‏گویم در برادرم، وجود داشته باشد، چطور است؟ فرمود: «اگر آنچه می‏گویی در وی باشد، غیبتش کرده ای و اگر نباشد، به وی بهتان بسته‌ای».